Zo zit het met short stay in de grote steden

Shortstaywoningen zijn een oplossing voor wie tijdelijke huisvesting nodig heeft: langer dan een hotelovernachting, maar te kort voor het huren van een reguliere huurwoning. Denk bijvoorbeeld aan een arts die voor een korte periode in een andere stad werkt. Maar hoe zit het eigenlijk met de vergunningen voor shortstay in de grote steden? We hebben de belangrijkste informatie voor je op een rijtje gezet!

Amsterdam

Amsterdam doet er alles aan om shortstay waar mogelijk in te perken. Zo mag shortstay slechts worden aangeboden onder strenge voorwaarden; de woning mag voor minimaal 7 nachten en maximaal 6 maanden per verblijf worden verhuurd. Dit is bedoeld voor expats en internationale werknemers die tijdelijk in de stad werken. Toeristen? Die mogen officieel niet in een shortstaywoning verblijven.

Maar dat is niet alles. Om shortstay aan te bieden, moet je een registratienummer aanvragen via Amsterdam.nl. Dit nummer moet je verplicht vermelden in al je advertenties, bijvoorbeeld op Airbnb of Booking.com. Vergeet je dat? Dan riskeer je een boete: 1.500 euro als particulier of 3 duizend euro voor wie dit bedrijfsmatig doet. Bovendien moeten gasten toeristenbelasting betalen, tenzij zij zich voor de verhuurperiode kunnen inschrijven in de Basisregistratie Personen (BRP).

Maar let op: Amsterdam geeft geen nieuwe vergunningen meer uit voor shortstay in bestaande woningen. Dit verbod geldt sinds 14 januari 2014. Heb je ooit een tijdelijke vergunning gehad? Pech, want die zijn maar tien jaar geldig en worden niet meer verlengd. Vanaf 2024 moeten die woningen weer beschikbaar komen voor reguliere huurders. Shortstay kan alleen nog in nieuwbouw- of transformatieprojecten, en alleen als het bestemmingsplan deze verhuurvorm expliciet toestaat. En ja, de gemeente handhaaft streng. Overlast, illegale verhuur of het niet naleven van brandveiligheidsvoorschriften? Reken maar op een forse boete.

Rotterdam

In Rotterdam is het wat soepeler dan in Amsterdam, maar ook hier zijn er duidelijke regels. Je hebt weliswaar geen vergunning nodig om shortstay aan te bieden, maar moet de woning wel registreren bij de gemeente. Je kunt vervolgens deze maximaal zestig nachten per jaar verhuren als shortstay. Zodra je dat hebt gedaan, ben je verplicht om elke verhuurperiode vooraf te melden bij de gemeente. Daar wil men precies weten wanneer en hoevaak je de woning verhuurt.

Rotterdam heeft daarnaast standaardregels die je zal moeten naleven. Zo mag er geen overlast zijn voor de buren – wat gegarandeerd voor problemen zal zorgen. Ook moet de woning voldoen aan de brandveiligheidseisen en ben je verplicht logiesbelasting af te dragen. Heb je plannen om je woning fulltime als shortstay-accommodatie te gebruiken? Vergeet dan niet een ‘wijziging van gebruik’ aan te vragen. Doe je dat niet, dan ben je direct in overtreding en kun je – opnieuw – een flinke boete verwachten.

Maastricht

In Maastricht is het net zo: je hebt geen vergunning nodig om shortstay aan te bieden, maar is een gemeentelijke registratie wel verplicht. Na registratie mag de woning jaarlijks maximaal zestig nachten worden verhuurd. Het registratieproces is simpel, maar vergeet het niet. Ook hier geldt: geen overlast, voldoen aan de brandveiligheidsvoorschriften en toeristenbelasting afdragen. Maastricht controleert streng op overtredingen. Probeer dus niet de grenzen op te zoeken, want je zult worden teruggefloten.

Eindhoven

Eindhoven staat bekend als ‘de gekste‘, en als het gaat om shortstay, lijkt die kwalificatie dan ook wel te kloppen. De gemeente oefent namelijk geen invloed uit op shortstay. Na talloze telefoontjes en heen-en-weer tussen verschillende afdelingen, blijkt niemand precies te weten hoe het in Eindhoven geregeld is. De gemeente kent‘short stay‘, maar gebruiken de term vrijwel niet. Wel spreekt Eindhoven van hospitaverhuur.

Wil je iemand op kamers nemen in de woning waarin je zelf woont? Als je de voorwaarden voldoet, heb je voor deze ‘inwoning‘, zoals het in Eindhoven genoemd wordt, geen vergunning nodig. Dat betekent wel dat de hospita en huurder samen gemeenschappelijke voorzieningen delen, zoals de keuken, het toilet en de bad- en/of doucheruimte. Dit kan zonder vergunning.

Den Haag

Het lijkt alsof de regels in de hofstad bewust ingewikkeld zijn gemaakt, al heeft de stad Den Haag daar een duidelijke uitleg bij: je mag een gebouw alleen tijdelijk verhuren als de bestemming en de functie van het pand een ‘logies’ is, denk aan vakantiehuisjes, hotels of pensions, en geen woonfunctie. De bestemming logies moet in het omgevingsplan staan, en de gebruiksfunctie logies moet zijn geregistreerd (te controleren via het Omgevingsloket en de BAG ViewerP).

U mag niet zelf in het gebouw wonen, huurders mogen zich niet inschrijven op uw adres, het verblijf mag maximaal vieren maanden duren (shortstay), en ook moet u toeristenbelasting afdragen. Als uw gebouw in Den Haag een woonfunctie heeft, mag het niet tijdelijk worden verhuurd, zelfs niet als het bestemmingsplan toestaat dat het als logies wordt gebruikt. Hiervoor is een onttrekkingsvergunning nodig, maar die geeft de gemeente meestal niet af vanwege het woningtekort. Wilt u een andere bestemming of functie, zoals een woning, aanpassen naar logies? Dan moet u een omgevingsvergunning aanvragen voor een buitenplanse omgevingsplanactiviteit. Ook dan mogen huurders maximaal vier maanden in uw pand verblijven. 

Samenvattend

• In steden zoals Den Haag, Utrecht en Rotterdam geldt voor wie tijdelijk wil verhuren vaak een maximumperiode van vier maanden, en slechts in specifieke situaties.
• Wat betreft vergunningen is er geen uniforme aanpak: sommige steden eisen een vergunning, terwijl andere gemeenten hier geen beleid op hebben. Omdat regelgeving voortdurend verandert, is het aan te raden contact op te nemen met de gemeente voor de meest actuele informatie.
• Het is een open deur, maar toch: aangezien de regels per gemeente kunnen verschillen, is (en blijft) het verstandig een jurist te raadplegen voordat je actie onderneemt.