Spanje: een appartement is makkelijker dan een huis met zwembad

Ze is geoefend, Catherine Keyl. Ze houdt ervan een krot te kopen en dat dan op te knappen. Zonder aarzeling investeerde ze in het verleden achtereenvolgens in uitgeleefde woningen in Zuid-Afrika, Turkije, Frankrijk Nederland en Spanje – nee, niet tegelijk in al die landen, maar na elkaar. In eerste instantie voor haarzelf, om er tijd door te brengen met familie en vrienden. Maar óók omdat het een goede belegging is; je moet toch ergens heen met je spaarcenten. Daarbij heeft ze een bloedhekel aan het Nederlandse klimaat, hoewel: “met deze mooie zomer is het geen enkel probleem. Maar december, januari, februari en maart ben ik standaard depressief. Gék word ik van die grauwe massa”.

96 handtekeningen

Eigenlijk is Catherine een serieel investeerder. Ze koopt woningen, verbouwt ze, geniet ervan en gaat na een tijdje weer door. Niet door een vastomlijnd plan te volgen, maar omdat het haar zo uitkomt, of omdat zich elders een andere kans voor doet. Haar goedkoopste investering was € 80.000,- (in 2018), haar duurste € 500.000,- (in 2005). Lange tijd had ze een huis in Frankrijk, dat ze uiteindelijk verkocht. “Het was een werkhuis; mensen willen wel ‘ns vergeten dat een vrijstaand huis met zwembad onderhoud nodig heeft. Als ik er twee weken heen ging, was ik alleen maar aan het werken: bamboe snoeien, een lekkage verhelpen en schoonmaken. Als het er weer pronkend bijstond, kon ik naar huis. Daarbij betaalde ik me blauw aan belastingen – dat vertellen makelaars je nooit – maar die € 5000,- belasting komt elk jaar terug en de Fransen zijn genadeloos met het innen ervan. Het is weggegooid geld, je hebt er niets aan. Om uit te kosten te komen, ben ik dat huis gaan verhuren en uiteindelijk heb ik het verkocht. Niemand die het wil geloven maar ik heb 96 handtekeningen moeten zetten om het überhaupt te kúnnen verkopen. En dan geen digitale handtekeningen, maar uitgeprint en al. Het was een hel. Je moet aan allerlei vergunningen voldoen, voor termieten tot die van de afvoertank. Wat een gezeik. Ik heb dat huis in Frankrijk destijds trouwens met anderhalve ton verlies verkocht, dat kan ook. En dan reken ik de verbouwingen en het verlies niet eens mee”. Zo werd haar aankoop van vijf ton niet alleen een dure, maar ook haar duurste inverstering.

Niet voor verhuur