Proosten op nieuwe kansen én zekerheid in 2024

Claudia van Meurs-Janssens

Advocaat bij act Fort Advocaten

Het afgelopen jaar was voor de huurmarkt van woonruimte een bewogen jaar. De internetconsultaties, wetsvoorstellen en amendementen vlogen ons om de oren en volgden elkaar in rap tempo op. Halverwege het jaar trad de Wet goed verhuurderschap in werking, niet lang daarna werd de concept wettekst voor de regulering van de middenhuur gepubliceerd en op de valreep werd de Wet vaste huurcontracten tóch nog aangenomen door de Eerste Kamer. Ik heb niet eerder een jaar meegemaakt waarin er zoveel gebeurde in het huurrecht van woonruimte. Waar de jaarwisseling traditioneel een moment is om terug te kijken op het afgelopen jaar, kijk ik na deze korte reflectie echter liever vooruit naar het nieuwe jaar. Over het afgelopen jaar zijn wel genoeg berichten verschenen.

Wet vaste huurcontracten

Het komende jaar zal in het teken staan van de behandeling van de regulering van de middenhuur door de Staten-Generaal en de inwerkingtreding van de Wet vaste huurcontracten. Eerst over die Wet vaste huurcontracten. Binnenkort nemen we dus afscheid van de tijdelijke huurovereenkomst die we sinds 2016 kennen. De tijdelijke huurovereenkomst gaat niet meteen met het oude oliebollenvet de prullenbak in, maar mag waarschijnlijk nog tot 1 juli 2024 worden gebruikt. Daarna is het alleen nog maar mogelijk om in bepaalde uitzonderingssituaties woonruimte tijdelijk te verhuren, zoals met campuscontracten, via de Leegstandswet of op grond van een huurovereenkomst van naar zijn aard korte duur. Er ontstaan ook twee nieuwe opzeggingsgronden voor particuliere verhuurders met één woning in de verhuur. De mogelijkheid om een huurovereenkomst op te zeggen voor verhuur aan een familielid is nog te volgen, maar dat geldt niet voor de nieuwe opzeggingsgrond voor proefsamenwoners. De wettekst is niet alleen onleesbaar, maar ook onnavolgbaar. Uiteindelijk verwacht ik dat deze opzeggingsgrond in de praktijk niet of amper zal worden gebruikt.