Op bezoek bij een (VVD) Kamerlid: Wees gewaarschuwd, particulier belegger

Het vak van Tweede Kamerlid hoort een vák te zijn. Mensen die zich inzetten voor Nederland, voor de burgers van dit land. Hoe deze burgers te helpen met het verbeteren van hun levens(omstandigheden) — of dat nou op het vlak op opleiding, werk, zorg, wonen of veiligheid is. Het is een eer, zeggen ze nog als ze, in het kielzog van de stemmentrekkende partijleider, ‘gekozen’ worden en plaats mogen nemen als volksvertegenwoordiger. 

Frame van malafide vastgoedeigenaren

Wat goed gaat, is geen nieuws, creëert geen vijand en vooral geen sympathie voor de boodschapper. Maar als het makkelijk was, had iedereen wel Tweede Kamerlid kunnen worden, niet dan? Helaas. Vanaf het moment dat de minister van Volkshuisvesting duidelijk maakte zich te zullen richten op het beschermen van huurders en daarbij verhuurders afschilderde als schuldig aan excessen op de woningmarkt, koos de Tweede Kamer dezelfde koers. Geen kritiek, geen feitenkennis, geen cijferkennis, geen belangstelling voor de mening van experts, geen interesse in de gevolgen op de markt; alleen interesse in datgene waar het Tweede Kamerlid zelf mee kan scoren: beeldvorming. Dat Tweede Kamerleden voor linkse partijen zonder meer meegaan in het frame van de malafide vastgoedeigenaar en de zielige verhuurder: intens triest maar het zit in hun dna, zou je nog kunnen zeggen. Dat vermeend rechtse of liberale partijen daar óók in meegaan, is om te huilen. En als je dan langsgaat bij een (VVD) Kamerlid met ‘wonen’ in zijn portefeuille (ja dat is Peter de Groot ja), om te vragen of hij er ook voor de vastgoedbeleggers is, hoop je op kennis van zaken. Gewoon, omdat je toch iets moet kúnnen en wéten als Tweede Kamerlid? 

Wat zegt hij nou?!