Kopende buitenlanders

In Amsterdam red je je tegenwoordig niet meer in het Nederlands. Bestel je daar een koffie verkeerd, bestel je daar je koffie verkeerd, want dan zegt de serveerster ‘excuse me?’ Maar ook makelaars moeten over de grens spreken, want hun clientèle is in toenemende mate afkomstig uit het buitenland. ‘Zeker de helft’, zo vertelde de makelaar die me een appartement liet zien dat ik wellicht wilde aankopen. 

Kopen kopen kopen

Tien minuten per bezichtiging had-ie  – wat dat betreft merkte je in de hoofdstad geen bal van de malaise. Toen ik binnenkwam draalde een Amerikaans stel nog door de tweede slaapkamer en bij vertrek stommelde ik op de –veel te smalle- trap een Deens gay-paar tegemoet. Expats are back en ze kopen er lustig op los en niet alleen om te wonen: mijn Turkse buurman – een expat – heeft de afgelopen jaren al twee pandjes gekocht voor verhuur, mijn Poolse aannemer heeft de afgelopen 15 jaar zo’n beetje een halve wijk bij elkaar gekocht.

Maar ook in Rotterdam merk ik het. Daar ben ik bezig met de verkoop van een huis. Het duurt wat langer dan de makelaar had verwacht, terwijl de prijs toch rustig scherp genoemd mag worden. Ook zijn er veel kijkers uit het buitenland. Zoals de rijke Italiaanse industrieel die mijn woning wilde bestemmen als studentenhuisje voor zijn dochter. Het heeft drie slaapkamers. ‘Voor haar en twee vriendinnen?’ vroeg de makelaar nog. Nee, solo voor haar.