Gouden tijden zijn voorbij

Dit is het schrikbeeld van de meeste woonwethouders, zeker in de grotere steden: een jong, startend stelletje bezichtigt een leuk appartement, maar weet dat het onbegonnen werk is. Een investeerder op zoek naar een aantrekkelijk beleggingspand loopt ook door de woonkamer en zijn portemonnee is vele malen dikker. Wellicht mag het stel het appartement alsnog betrekken, maar dan als huurder ervan. Voor een mogelijk pittig bedrag per maand.

Of dit schrikbeeld nu terecht is of niet, het lijkt binnenkort grotendeels tot het verleden te horen. De rente en inflatie lopen op, de huizenprijzen zijn nog onverminderd hoog, de overdrachtsbelasting gaat voor beleggers per 1 januari komend jaar nog eens omhoog van 8 naar 10,1 procent, heel wat steden voerden opkoopbescherming in en verdere, verregaande regulering van de huursector hangt boven de markt. Kortom: de glans van een beleggingspandje voor de verhuur is er wel van af.  

Of lijkt dat maar zo? Eerder namen we de proef op de som en berekenden aan de hand van twee bestaande, Rotterdamse panden het rendement van een potentiële belegger. Conclusie: een investeerder komt zowel met een klein appartement als een groot pand niet uit. Maar in hoeverre zijn deze voorbeelden anekdotisch? Is kopen voor de verhuur over het hoogtepunt heen?

Bange beleggers