De middenhuurregeling is nog geen voldongen feit

Een tijdje geleden had ik een boze verhuurmakelaar aan de lijn. Hij was niet blij met een artikel dat ik had geschreven over de hoge vrije sectorhuren in Amsterdam voor gestoffeerde, short stay-appartementen. Die zijn niet representatief voor de gehele vrije sector, waarin ook kale of gemeubileerde woningen anworden verhuurd, zei hij.

Sowieso liggen cijferupdates over vrije sectorhuren gevoelig. Vorig jaar nog ruzieden verhuurplatform Pararius, de IVBN en Vastgoed Belang nog over de verschillende interpretaties ervan. Achterliggende reden: alle betrokkenen vrezen de maatschappelijke en politieke reacties erop. En dat was ook waar het over ging bij de verhuurmakelaar die ik sprak: ‘dergelijke, suggestieve’ berichtgeving zou koren op de molen van woonminister Hugo de Jonge zijn. Daardoor was het zeer schadelijk in de strijd tegen de middenhuurregulering.

In memoriam

Nu is het niet aan mij als journalist om te strijden tegen dit kabinetsvoornemen. Ik moet er wel zo objectief en compleet mogelijk over schrijven. Toch zette de verhuurmakelaar mij aan het denken. Media berichten over de middenhuurregeling alsof ze een al voldongen feit is. Ook mijn eigen artikelen vormen daar bij oppervlakkige lezing geen uitzondering op. Neem alleen al even deze koppen: ‘Huuraanbod wordt hard geraakt door middenhuurregulering’, ‘Ministerie zag middenhuurregulering als politieke wens die “koste wat het kost” moest uitkomen’, of ‘Gouden tijden buy-to-let voorbij’. Alles bij elkaar lijkt dit meer op een in memoriam van de woningbeleggingsmarkt dan nuchtere verslaggeving.