Besluiteloos kabinet houdt stikstofcrisis in stand

Woensdag zette de Raad van State in de Porthos-zaak een streep door de bouwvrijstelling: bouwers krijgen niet meer automatisch toestemming om tijdens de bouw tijdelijke meer stikstof uit te stoten. Per project zal weer een aparte stikstofberekening moeten worden gemaakt.

De reacties op het vonnis van de hoogste bestuursrechter zijn net zo voorspelbaar als het vonnis zelf: de bouwers zijn boos. Maar de bouwvrijstelling was al een glibberig, bestuurlijk geitenpaadje, aangelegd nadat dezelfde Raad van State in 2018 het Programma Aanpak Stikstof van de overheid verscheurde. Gevolg: meer dan 18.000 bouwprojecten lagen meteen stil. Juristen voorzagen vorig jaar al dat de hoogste bestuursrechter weinig heel zou laten van de daaropvolgende bouwvrijstelling. Voor stikstofactivist Johan Vollenbroek, die de Porthos-zaak aanspande, was dit niet meer dan een inkoppertje.

Toch zijn het niet zozeer de activisten, de NIMBY’s, of de natuur- en milieuorganisaties die via de toch al chronisch overbelaste Raad van State bouwprojecten onder de stikstofbanier frustreren. Wonen, werk, infrastructuur, natuur, landbouw en veeteelt strijden in een klein, dichtbevolkt land om al jaren steeds heviger om prioriteit. De belangenclubs hebben allemaal hun cijfers en pr-strategieën paraat, al lang wetende wat de commissie Remkes (pas!) in 2019 concludeerde: niet alles kan. Dan kun je er maar beter voor pleiten dat jouw sector buiten schot blijft.