Hoge Raad tikt fiscus op de vingers

Luc van Dijk

Partner bij Rechtstaete, Vastgoedadvocaten en belastingadviseurs

De uitspraak zou eigenlijk over de zomer getild worden, maar is toch naar voren gehaald: donderdagochtend 11 uur. En als extraatje was de uitspraak live te volgen. 

Historie

Het arrest kende een lange aanloop. Box 3 betreft de belastingheffing op inkomen uit vermogen, maar eigenlijk is het een vermogensbelasting. Bij de invoering in 2001 bedroeg de belastingheffing effectief 1,2%, namelijk een tarief van 30% toegepast op een forfaitair rendement op het vermogen van 4%. Dit forfaitaire rendement was dermate laag, dat verondersteld werd dat iedereen dit, zo gezegd, met twee vingers in de neus kon realiseren. Dat was in de tijd dat de banken nog een stevige rente op de spaarrekening boden. Dat laatste werd steeds minder en er volgden procedures van belastingplichtigen die een aanzienlijk lager rendement realiseerden dan het forfait. De Hoge Raad was in deze gevallen echter zeer terughoudend en greep alleen in als sprake was van een individuele buitensporige last, met de kanttekening dat de wetgever hier iets aan moest doen. Het forfaitaire stelsel werd met de mantel der liefde bedekt en de wetgever deed niets. Vergelijk het met een kind dat met zijn hand in de koektrommel wordt betrapt, waarna zijn vader of moeder op vriendelijke toon uitlegt dat dit niet de bedoeling is, maar dat Jantje of Marietje voor deze keer het gepakte koekje mag opeten. Wij kregen vroeger met de houten klomp, tegenwoordig zou een ouder daarvoor uit de ouderlijke macht gezet kunnen worden, maar de boodschap was tenminste helder.